Noğul tut ağacının altında əyləşib hesab dəftərinə nə isə yazırdı. Ağacdan bir tut dənəsi düşdü. Cücə onun üstünə cumdu. Amma bir xoruz daha cəld tərpəndi. Tut dənəsini yedi. Cücə bir dəfə "Cipp" eləməklə kifayətləndi.

Sonra yenə bir tut düşdü. Başqa bir xoruz hamını qabaqladı. Cücə yenə də "Cipp" elədi.

Külək əsdi. Budaqdan xeyli tut töküldü. Cücə hər tuta bir dəfə "cipp" elədi. Amma birini də yeyə bilmədi. Cücə hər dəfə "cipp" edəndə Noğul dəftərinə bir cızıq çəkdi.

Sonra sakitlik oldu. Noğul dəftərindəki cızıqları saydı. Orada iyirmi beş cızıq var idi.

Noğul dedi:

- Belə insafsızlıq olmaz. İyirmi beş dəfə "cipp" edəsən, bir tut da yeməyəsən?!

Sonra o, bütün toyuqları tut ağacının altından qovdu. Ağacdan bir tut düşdü. Cücə onu yedi. Amma daha "cipp" eləmədi. Sonra beş tut düşdü, daha sonra iyirmi tut. Cücənin "cipp" eləməyə vaxtı yox idi. O, tutun hamısını yedi.

Bircə iş pis oldu ki, Noğul cücənin neçə tut yediyini hesablaya bilmədi. Qanı qaraldı. Cücə bunu başa düşdü və yediyi tutların sayı qədər "cipp" elədi. Onun "cip"ləri gözəl bir nəğməni xatırlatdı.

Yüklə: Mətn | Zip