Meşədə hayqırtı eşidildi.

- Uuuu, -aaaa.

Qalın yarpaqların arasında gizlənən armud qorxudan titrədi:

- Ayı mənim iyimi alıb. Bu saat ağaca dırmaşacaq.

Birdən ağlamağa oxşayan zarıltı eşidildi:

- Uyyy.

Armud fikirləşdi:

- Qaranlıqda ayağının altını görməyib. Kirpinin iynələri pəncəsinə batıb.

Sonra sakit bir uğultu səsi gəldi:

- Uğğğ.

- Aha, ağaca dırmaşıb.

- Uğğğ.

- Birinci budağı keçdi.

- Uğğğ.

- İkinciyə dırmaşdı.

Armudun əyləşdiyi nazik budaq tərpəndi. Ayı budağı özünə tərəf çəkdi.

Armud bir anlıq aşağı boylandı. Kirpinin ona baxan gözləri həyəcanla parıldayırdı. Daha gözləmək olmazdı. İkicə saniyə də keçsəydi, hər şey qurtaracaqdı.

Armud saplağından üzüldü. O qaranlıqda balaca ulduz kimi uçdu. Kirpinin iynələri onu elə göydəcə tutdu. Ayı nərə çəkdi.

- Uğğğ.

Ayı sürətlə aşağı düşməyə başladı. Amma gec idi. Kirpi kolluğun arasında gizlənə bilmişdi.

Yüklə: Mətn | Zip