Noğulla Şəkər məktəbə gedirdilər. Noğul dedi:

- Kimsə mənim rəsm dəftərimdəki şəkilləri cırıb. Əlimə düşsə, saçlarımı yolacam.

Şəkər susdu.

Onlar uca bir çinarın altında dayandılar. Bir sincab budaqdan-budağa tullanırdı.

- Bəlkə Sincab bilir?

- Nəyi?

- Sənin rəsm dəftərini cıran adamı. Qoy onu çağıraq.

Noğul dedi:

- Sincab, ay Sincab!

Sincab budaqdan-budağa tullanmağında davam etdi.

Noğul yenə qışqırdı:

- Sincab, ay Sincab, karsan?

Şəkər dedi:

- Sincabı adam dilində çağırmazlar!

- Bəs hansı dildə çağırarlar?

- Qoz dilində, - deyə Şəkər dilləndi.

- Qoz dilində?

- Hə də!

Şəkər cibindən üç qoz çıxartdı. Onları bir-birinə sürtdü. Qəribə səs çıxdı. "Xırrrr,xırrrr". Sincab dərhal aşağı düşdü.

Şəkər qozu sındırıb ləpələdi və ovcunda tutdu. Sincab ləpəni tez yeyib, yenə də çinarın başına dırmaşdı.

Noğul dedi:

- Sincab sənə nə dedi? Mənim dəftərimi kim cırıb?

Şəkər dedi:

- Sincab dedi ki, qoy Noğul and içsin ki, dəftərini cıran adamın adını biləndən sonra onu incitməyəcək.

- Hə, söz verirəm.

- Kişi kimi?

-Hə, də kişi kimi!

Şəkər dedi:

- Dünən kimin saçını yolmuşdun?

- Heç kimin! Hə, sənin!

- Dəftəri də mən cırmışam.

Noğul Şəkərin saçlarını dartmaq istədi. Amma yadına düşdü ki, kişi kimi söz verib.

Dedi:

- Bir də sənin saçını yolmaram.

- Mən də sənin dəftərini cırmaram.

Onlar əl-ələ verib məktəbə getdilər.

Yüklə: Mətn | Zip