üçün yerindən boylandı. Yemiş tağları gözünə bir təhər gəldi. Diqqət edəndə şübhəsi artdı. Yerindən sıçradı. Şalvarı dizinə çəkib yüyürdü.


Yanılmırdı, bellədiyi Carco yemişlərindən biri də qalmamışdı. Ləklər ələk-vələk edilmişdi. Tağlar güllələnmiş igid kimi üzü üstə sərilmişdi. Gözünə inanmadı. Bir də yoxladı, əli ilə tağları çevirdi, ayağı ilə torpağı eşələdi. Onun arasına baxdı.
- Yox, - dedi, - bostanı pozublar!


Yoldan ötənlərdən şübhələndi. Yol üstünə qaçdı. Orada gülə-gülə araba sürən və at üstündə qucağına quzu alıb aparan kəndlilərdən başqa kimsəni görmədi. Qayıtdı. Tapdığa xəbər vermək üçün ləkin qırağında səsləndi:
- Dadaş, ay Kərbəlayı dadaş, hey!..
Onun səsini eşidən kimi Tapdığın dodaqlarında təbəssüm oynadı: "Hə, - dedi, - dostumun canına isti keçir ha!.. - O yenə eşitməməzliyə vurub qalxmadı. - Qoy lap özü gəlsin, çağırsın".
Durmuş mərzi keçib gəldi. Qardaşını yatan gördükdə qışqırdı:
- Ay dadaş, nə yatmısan, evimi yıxıblar, dur görək bu nə işdir!


Tapdığı bostana apardı. Ayaqlanan ləkləri, pozulan tağları bir-bir göstərib, yana-yana dedi:
- Gör, bir gör! Gör namərd oğlu malımı nə günə salıb! Buna bax sən allah! Bu tağların hər birində beş-altı yemiş var idi. Biri bir oğula dəyərdi... Saxlamışdım el dağdan qayıdana. Vay köpək oğlu, toxumluqları da yolubdur. Sənin atan gorbagor olsun! Tapdıq baxırdı, özünü heyrətli göstərməyə çalışaraq dedi - Heyif! Heyif zəhmətinə!.. Ay canım, səndə də günah var axı!


Bostanda yatmısan, niyə ayıq olmursan? Bilmirsən ki, oğrular gözdən tük çəkirlər? Mən o üzümü güc-bəla ilə saxlamışam. Gecələr yuxunu özümə haram eləmişəm.
Boğazını biçən kədərinə baxmayaraq Durmuş Tapdığın "üzümü gücbəla ilə

Yüklə: Mətn | Zip Səhifələr: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10