ikisiylə yeni çəkmələrimi geyinib hər uşaq kimi qaçardım, əylənərdim.

Sanki uşağın içindən keçənləri duyan çəkməçi yavaşca söylədi.
–Kaş ki, insanın vicdanı yox, ayağı əskik olaydı.

Bunu eşidən balaca bir müddət düşünüb mənalı baxışlara söylədi:
– Birdən niyə belə dediz ki?

Çəkməçi:
– Yeni ayaqqabı səni ancaq bir müddət xoşbəxt edər balaca, həmişə yox.
Həmişə Xoşbəxt olmaq istəyirsən? Onda özünü və həyatı sev, Balaca.

–Axı mən qüsurluyam. Özümü necə sevim? Hamı kimi uşaqlığımı yaşaya bilmirəm? Həyatı necə sevim?

– De görüm səncə hər cəhətdən mükəmməl və qüsursuz insan var?Yoxdur elədir?
Hər insanın müəyyən əksikləri vardır əlbət… Hətta kənardan bizə mükəmməl kimi görünənlərin belə..Nə qədər çətin olsa da, önəmli olan bunlara böyük qüsur kimi baxmadan yaşaya bilməkdir. Belə şeyləri dərd edib arzu və xəyallarına əngəl olma, balaca.
Bəzilərinin əlləri yoxdur, bəzilərinin də ayaqları. Amma elələri də vardır ki, ağıl və vicdandan məhrumdurlar.Əsl budur qüsurlu olanlar sən yox..

Balaca uşaq böyük maraq və diqqətlə onu dinləyirdi. Çəkməçi həvəslə sözlərinə davam etdi:

Bax mən də Qarabağ qazisiyəm və bir ayağım protezdir. Səni çox yaxşı başa düşürəm. Çünki, eyni ağrı–acıları məndə yaşamış, o yollardan mən də keçmişəm. Amma buna rəğmən gənc yaşlarımdan çox çalışdım xəyalımdakı ayyaqqabı dükanını qurdum. Və yaşadığım çətinliklər məni daha güclü etdi.

Balaca oğlan bu sözlərdən təsirləndi. Bunu görən sözlərinə əlavə etdi:

– Sən təmiz ürəkli ağıllı bir uşaqsan…
Ağlın, ürəyin və ən əsası təmiz vicdanın ki var.Həm bu dünyada, həm axirət dünyasında bütün xeyirli qapılar üzünə açıq olacaqdır.
Sən yetər ki ümidini və inamını itirmədən

Yüklə: Mətn | Zip Səhifələr: 1 2 3 4