həyətdə qum-qum oynayan bir parça uşaq idim.
Heç yadımdan çıxmaz, dayım məni qucağına...
Anam dözə bilmədi, əlini uzadıb ovcu ilə qarının ağzını örtmək istədi:
- Bir gör nə deyirəm, ay qız, neçə taxtadan bir tuman çıxardı. Ay allah, tumanımı sürüyənəcən mənimki mənə dəyərdi.
- Sən öləsən, mən də ele idim! Tuman da ki, bir yorğan-döşəkdi!
Özü də dəstə-dəstə təzə idi, yeriyəndə xış-xış, xış-xış!
- A qız, cehiz var, cehiz var!
- Yorğan-döşəyi mənim anam haçandan tutmuşdu. Nə bilim. Mən gözümü açanda oğlan evində cehizimi hazır gördüm, deynən bir necə!
- Ağız, cehiz var, cehiz var!
Özünü tərifləyən anam dedi:
- Kiri, kiri, bəyəm mənim cehizimi görmüsən ki, elə deyirsən? And olsun aramızda olan bacılığa, and olsun... Bir də gördüm həkim mənə him eləyir: - Bir qapıdan ananın halını soruş. Mən gəldim, qapını açıb dedim:


- Ay ana, kefin necədir, özünü necə hiss eləyirsən? Mənə dilucu cavab verdi:
- Çox yaxşıyam, oğul!
Müsahibilə söhbətini davam etdirdi.
- Darıxmırsan ki, ana?
- Yox, oğul, arxayın ol!
- Bəs naxoşluğundan, zaddan...
O iki əlini sevinclə yuxarı qaldırdı:
- Oğul, deyəsən axı lap yaxşılaşmışam. Ürəyim də sakit olub, məşədi bacı ilə söhbət eləyirik. İşin varsa, sən get!
Mən nə isə demək istəyirdim, həkim qolumdan tutub çəkdi.
- Bəri gəl, - dedi, - mən deyəndir, tapmışam onun azarını. O, çox danışandır. Çənəsi öyrənib, sən onu, yəqin həmsöhbətlərindən ayırmısan.
Görürsən nənəm ilə bir saat oturanda necə kefi sazlandı! Budur ki, var!
Onun azarı söz-söhbət azarıdır. Onun çənəsinin altına belə bir qan arvad sal ki, qulaq asmağa tabı olsun, ayrı heç bir dərman lazım deyil.
Həkimin təcrübəsi mənə çox qəribə və yeni bir icad kimi gəldi. Heyran qaldım. Anamın kənd müsahiblərini, güc

Yüklə: Mətn | Zip Səhifələr: 1 2 3 4 5 6 7 8 9